Erwin van Building Blocks nam ons mee in de wereld van Big Data bij de verzekeraars. Anderhalf uur interactie over de grote vraag die bij de assurantiekantoren speelt: hoe bepaalt een verzekeraar de premie van de klant?

 

Waar een verzekeraar ‘vroeger’ op basis van een klassiek model met de bekende factoren als leeftijd en postcode een premie bepaalde, wordt dat nu veel individualistischer gedaan. “In principe kan een verzekeraar zelf bepalen of iemand die de ‘Linda’ thuis op de mat krijgt bezorgd een verhoogd of verlaagd risico is, ” zo gaf Erwin aan.

 

Maar is deze ontwikkeling zorgelijk? Weten de verzekeraars teveel van onze klanten? De conclusie was dat dit niet het geval is zolang de verzekeraar transparantie biedt en het belang van de klant voorop stelt.

 

Zo gaf Erwin aan dat de data ook wordt ingezet voor preventie. Als we op basis van data kunnen voorkomen dat er schade ontstaat is dit een win-win situatie voor iedereen.

 

Wel kwamen we tot de conclusie dat de wereld hierdoor ook individualistischer wordt. Waar we voorheen allemaal hetzelfde geld inlegde om bij schade de benadeelde te kunnen ontzorgen, zijn we steeds minder bereid om een hogere premie te betalen als men vindt dat hij dat risico niet veroorzaakt. Het solidariteitsbeginsel verdwijnt.

 

Het was een sessie met veel interactie en dat bleek ook wel tijdens de borrel. Hier werd nog lang en uitgebreid nagepraat. Veel dagelijkse voorbeelden kwamen voorbij.

 

Maar de conclusie van de avond? Het is een spel dat nu niet kan worden gestopt, maar wel ergens eindigt. Te individualistisch prijzen geeft te grote schommelingen. Wie weet is de volgende stap wel individuele voorwaarden. Wie weet. Zo lang de klant invloed kan uitoefenen over het gebruik van de data en het preventief door verzekeraars wordt ingezet, is het misschien zo erg nog niet.